Związek z tańcem: krytyk
Wiek: 47 Posty: 4412 Skąd: Warszawa
Wysłany: Pią Cze 02, 2006 1:45 pm walka postu z karnawałem w Poznaniu
10 czerwca 2006 "Walk@ karnawału z postem" w Muzeum Narodowym w Poznaniu.
Po czterech latach przerwy spektakl Polskiego Teatru Tańca "Walk@ karnawału z postem" w choreografii Ewy Wycichowskiej wraca do miejsca premierowego - Muzeum Narodowego w Poznaniu.
W poszukiwaniu przestrzeni gry "Walk@ karnawału z postem" "odwiedziła" w Poznaniu Międzynarodowe Targi Poznańskie, Salę Wielką i Dziedziniec Różany w Centrum Kultury "Zamek", w Polsce grana była między innymi na Dziedzińcu Pałacu Branickich w Białymstoku, Dworze Artusa w Toruniu, w Tower Building w Łodzi i na Agrykoli w Warszawie, w Holandii na Noorderzon Festiwal przez tydzień prezentowana była w plenerze Groeningen.
10 czerwca spektakl Ewy Wycichowskiej, z udziałem całego zespołu Polskiego Teatru Tańca, Zbigniewa Łowżyła, Krzysztofa "Wiki" - Nowikowa, Przemysława Grządzieli i orkiestry Akademii Muzycznej pod dyrekcją Marcina Sompolińskiego ku radości artystów i widzów wraca do swoich źródeł.
""Walka postu z karnawałem" w wykonaniu Polskiego Teatru Tańca z Poznania była jednym z najciekawszych akcentów drugiego dnia Festiwalu Sztuka Ulicy. Ten zaprezentowany w sobotę spektakl nie miał słabych stron. Przedstawiona poprzez taniec walka postu z karnawałem toczyła się na czterech ruchomych scenach jednocześnie. Dopracowany do perfekcji ruch sceniczny i znakomita choreografia sprawiały, że widzowie nie wiedzieli, w którą stronę kierować wzrok. Na szczęście widowisko skonstruowano tak, by nic nikomu nie umknęło. Aktorzy-tancerze przenosili się z jednej sceny na drugą. Wrażenia były tym silniejsze, że pełnym namiętności tańcom towarzyszył akompaniament żywych instrumentów smyczkowych, świetnie połączonych ze współczesnym podkładem elektronicznym. Poruszający się na szczudłach narrator objaśniał toczące się w ludzkich umysłach zmagania żądz i wyrzeczeń. Pragnienie zaspokojenia szybko zmieni się w uzależnienie, pojawią się chciwość i gniew, które niechybnie obrócą się przeciwko nam samym. (...) Spektakl, oprócz elektryzującego tańca i muzyki, ma jeszcze jedną zaletę - dzięki bliskości aktorów i muzyków dosłownie ocierających się o widza, angażuje go, nie pozwalając na obojętność." Paulina Wilk, "Rzeczpospolita" nr 155 (6838), 05 lipca 2004.
"Wysadzenie publiczności z wygodnych foteli, umieszczenie w polu gry, zmieszanie z tancerzami powoduje, że widz z podglądacza i oglądacza staje się współuczestnikiem. Musimy dokonywać wyborów, co oglądać: stać w miejscu czy spacerować pomiędzy podestami, na których tancerze toczą walkę z własnym ciałem i partnerami; starać się dojrzeć i pozostawać przy tym w stanie ciągłej niepewności, czy cos istotnego nas nie ominęło.(...) Tancerze ustępują sobie miejsca na czterech metalowych podestach, wchodzą w tłum i z niego się wyłaniają, są z nas, są jednymi z masy ludzkiej grzeszni, śmieszni, groźni, spętani namiętnościami, ograniczeni tym, co zdaje się im być szczęściem i wolnym wyborem, a jest nieumiarkowaniem, chciwością, nieczystością, lenistwem. (...) To spektakl nie tyle o grzechu i Panu Bogu, co o zaniechaniu wysiłku wewnętrznej podróży. Nie szukamy prawdy osobie samych. Zbyt często, parafrazując słowa, które padają w spektaklu, idziemy łatwa drogą, znaną drogą. A przecież wiele dróg prowadzi do prawdy i rozumieją to twórcy Walki karnawału z postem, bo unikają prostego moralizatorstwa. Przecież życie to wieczny taniec postu z karnawałem." Izabela Przyłuska, "Gazeta Malarzy i Poetów", I /2002.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
