www.balet.pl

[Kasia G]

[Nefretete]

jeśli macie jeszcze jakieś zdjęcia, to dawajcie miło się ogląda, pomimo że spektaklu się nie widziało

[Kasia G]

voila:



zdjęcia ze Spartakusa można tez obejrzec na stronie Agencji Fotograficznej PAP, pod datą 17 listopada

http://foto.pap.com.pl/

[Gość]

Kostiumy moim zdaniem w wiekszości były nietrafione - tancerki w turbanach z reczników (w II akcie) jakoś mi nie pasowały, podobnie jak kostiumy legionistów - góra jakby od zbroi, zakrywajaca całe ręce + "szorciki"

Jeśli chodzi o choreografię - stosunkowo mało w niej było tańca, za to dużo chodzenia. Kilka układów polegało na dokładnym dwukrotnym powtórzeniu.

BTW Nie chcę wszczynać dyskusji, ale zauważyłam, że większość osób ma swoje sympatie i antypatie i nie ważne co one zrobią, zawsze będzie cudownie lub beznadziejnie. Dlatego zachęcam do wiekszego obiektywizmu przy wygłaszaniu opinii na czyjs temat. (PS swego czasu sama miałam awersje do ....S.W., ale juz mi przeszło )

[Kasia G]

zawsze nalezy sie starać o obiektywizm - choc własciwie czemu zwykły widz ma sie na to silić? (żartuję)

no, turbany z reczników w scenie w łaźni to akurat najmniejszy problem, podobnie jak "zbroje" do bokserek (w końcu nie o realizm tu chodzi) Ale np. kusicielka Egina i jej towarzyszki w ciemno niebieskich strojach o mało kuszącym kroju czy długie kiecki dla tancerek w łaźni to były dopiero "nietrafione" kostiumy...

[Kasia G]

Dzisiejsze recenzje:


ŻYCIE WARSZAWY Nieroztańczony los

Balet: Po premierze „Spartakusa” Chaczaturiana w Teatrze Wielkim

Miało być wspaniale, a wyszło jak zwykle – tak sobie. Zapowiadany jako wielkie wydarzenie balet „Spartakus” okazał się przedstawieniem na średnim poziomie. Dramat wyboru między miłością a obowiązkiem jest stary jak świat.

Rozgrywał się zawsze i wszędzie, zmieniał się tylko okres historyczny i właściwy mu sztafaż.
Zarówno Spartakus, Roland, Konrad Wallenrod, jak i doktor Żywago rezygnują z właściwej każdemu człowiekowi potrzeby szczęścia na rzecz wierności wyznawanym wartościom. Tak też – jako dramat uniwersalny, a nie jak to na ogół bywało alegoria radzieckiej rewolucji – została przedstawiona w Teatrze Wielkim historia Spartakusa. Spartakus, Trak żyjący w I wieku p.n.e., gladiator i przywódca powstania niewolników, jest bohaterem baletu Arama Chaczaturiana. Czwartkowa premiera zapowiadana była od momentu objęcia dyrekcji Teatru Wielkiego – Opery Narodowej przez Sławomira Pietrasa.
Balet nie należy do najmocniejszych stron naszej rzeczywistości teatralno- -muzycznej, toteż z niecierpliwością oczekiwaliśmy na to wydarzenie. Tymczasem otrzymaliśmy produkt niepełnowartościowy.
Z jednej strony jest to spektakl wysmakowany pod względem plastycznym. Ze znakomitą, prostą, zarazem pomysłową scenografią Borysa Kudlicki, wzbogaconą wyśmienitą reżyserią światła Olafa Wintera. Bez zarzutu jest także muzyczna strona przedstawienia dzięki znakomicie prowadzącemu orkiestrę Pawłowi Przytockiemu. Z drugiej strony najsłabiej wypadło to, co jest najważniejsze w balecie – taniec. Wydaje się, że choreografowi – Emilowi Wesołowskiemu zabrakło i pomysłu, i odwagi.
Mamy zatem kilka scen pięknych, choć mało oryginalnych dla kogoś, kto widział Spartakusa w inscenizacji Jurija Grigorowicza oraz zna produkcje Borysa Ejfmana. Poza tym – oprócz scen w wykonaniu czwórki solistów – mamy balet statyczny, a przez to nieciekawy.
Jedynym urozmaiceniem dla znużonych widzów są ewidentne błędy i niedokładności w scenach zbiorowych. Przedstawienie ratują soliści. Przede wszystkim występujący w tytułowej roli Sławomir Woźniak, tancerz dysponujący osobowością sceniczną oraz operujący nienaganną techniką i wspaniałą skocznością. Przekonująca jest także Izabela Milewska jako Frygia, żona Spartakusa, oraz para – Krassus i Egina.
To, niestety, zbyt mało, aby można było zaliczyć „Spartakusa” do wydarzeń sezonu w Teatrze Wielkim.
2005-11-19
STANISŁAW BUKOWSKI


GAZETA WYBORCZA Gladiator zrobiony w ZSRR

Premiera baletu Arama Chaczaturiana w Teatrze Wielkim. By udanie wskrzesić "Spartakusa", trzeba mieć pomysł, który przyćmi niedostatki partytury, i raz na zawsze odrzeć ją z politycznego, radzieckiego kontekstu. Tym razem się nie udało


"Spartakus" Arama Chaczaturiana, który w piątek miał premierę w Teatrze Wielkim, to scheda, którą nowe kierownictwo odziedziczyło po poprzednim. Może stałoby się lepiej, gdyby Sławomir Pietras i Mariusz Treliński w ogóle zrezygnowali z jej wystawienia. Balet w choreografii Emila Wesołowskiego niewiele ma wspólnego z artystyczną odnową narodowej instytucji, zapowiedzianą operami "Andrea Chénier" i "Curlew River".

Balet "Spartakus" Arama Chaczaturiana wystawiono po raz pierwszy w 1956 roku w Leningradzie. Powstanie pod wodzą trackiego niewolnika było dla sowieckich politruków synonimem wyzwolenia narodów spod jarzma imperializmu. Czasy spartakiad mamy już za sobą, więc i dziełu Chaczaturiana warto przywrócić należne mu w historii miejsce. Niestety muzyka "Spartakusa" - w przeciwieństwie do znakomitych koncertów - nie przetrwała próby czasu. Balet utopiony w rytmach marszowych, fanfarowych i pogrzebowych, z dominującą blachą, jest pompatyczny, banalny, nużący. Chaczaturianowi nie brak zmysłu melodycznego, choć gdzieniegdzie (np. w temacie miłosnym) trąci niemal hollywoodzkim patosem. By w dzisiejszych czasach udanie wskrzesić to dzieło, trzeba mieć pomysł, który byłby w stanie przyćmić niedostatki partytury i raz na zawsze odrzeć ją z politycznego, radzieckiego kontekstu.

Wesołowski wyznaje, że "Spartakus" jest dla niego opowieścią "o ludzkim upodleniu i walce o godność, o miłości, poświęceniu i bohaterskiej śmierci". To wszystko prawda, niestety historyjka - sama w sobie lekko skonstruowana - zamienia się w lukrowaną bajkę o dobrych gladiatorach i złych Rzymianach, utrzymaną w konsekwentnej neoklasycznej stylistyce. O ile byłoby ciekawiej, gdyby przeniesiono opowieść o konflikcie Spartakusa i Krassusa w zupełnie inną estetykę, używając radykalnych środków, łamiąc tradycyjną konwencję.

Najbardziej podobała mi się w tym spektaklu funkcjonalna scenografia Borisa Kudlički - rodzaj areny ułożonej z prostych bloków. Ciekawie prezentują się też delikatnie stylizowane kostiumy Magdaleny Tesławskiej, oscylujące między starożytnością a współczesnością. Cóż z tego, skoro w warszawskim spektaklu brakuje przekonującego pomysłu. Dostajemy za to półśrodki, które nie mówią wiele ani o samej kompozycji, ani o jej autorze.

Aram Chaczaturian „Spartakus”, choreografia Emil Wesołowski, scenografia Boris Kudlička, kostiumy Magdalena Tesławska, światła Olaf Winter, Balet i Orkiestra Teatru Wielkiego Opery Narodowej, dyr. Paweł Przytocki, premiera 17.11.2005
JACEK HAWRYLUK

btw: Rozumiem, że występy tancerzy można pominąć milczeniem. W końcu, czy to ważne??

[Justyna Ch-ipcio]

Właśnie to niesamowite! W końcu czy w balecie tancerze są najważniejsi?

Co do poruszonego kilka postów wcześniej przez Gościa tematu obiektywizmu - to ja bardzo staram się być obiektywna. Nic na to nie poradzę, że mnie S.W. jakoś nie zawodzi, naprawdę.

[Kasia G]

nawiązując do poruszonego w wątku problemu obiektywizmu to obiektywnie stwierdzam że II obsada Spartakusa wypadła całkiem przyzwoicie.Nie było to moze wykonanie porywajace technicznie, ale od strony wyrazowej spektakl mógł sie podobać. Zwłaszcza Dominika Krysztoforska w miare rozwoju przedstawienia była coraz bardziej dramatyczna i wzruszajaca, w III akcie "roztańczył się" tez Wojciech Ślezak, a Siergiej Basałajew choc miał problemy i w skokach, i w piruetach i w partnerowaniu, to bardzo do roli Krassusa pasował

[qkoo]

tak tak i oczywiscie marta fiedler byla rewelacyjna.
pozdrawiam

[Kasia G]

heh, Aniu, to samo mniej więcej miałam na mysli ale wolałam podkreslić te "dobre strony" wykonania. W końcu jak na swoje możliwości (które znamy) tancerze starali sie jak mogli.
warto tez podkreslić że spektakl troche sie juz rozkręcił w męskich scenach zbiorowych - panowie, oby tak dalej!

PS. jeszcze jedna recenzja ze Spartakusa - jesli "TO" mozna nazwac recenzją (przepraszam ale nie wytrzymałam)

http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/18681.html

[Justyna Ch-ipcio]

Cóż, jeśli oklaski według autorki tej recenzji były mierne to chyba tej pani jednak nie było na premierze, bo nie wiem jak sobie inaczej wytłumaczyć ten paradoks!

Co do innych ocen - bardzo ostrych i subiektywnych - każdy ma prawo do własnego zdania lecz trochę obiektywizmu też by sięprzydało.

Akurat muzyka Chaczaturiana była poprowadzona bardzo pięknie i dośc lirycznie. Ale to jeszcze trzeba umieć słyszeć, jak sądzę.

A oto cos dla wielbicieli pani Fiedler:

http://img167.imageshack....rotbart83jz.jpg

[Kasia G]

Dziś (2 grudnia 2005) recenzja w Rzeczpospolitej z trzeciego spektaklu "Spartakusa":

Niemrawy bunt niewolników
http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/19136.html

[Justyna Ch-ipcio]

A czy pan Marczyński był na premierze? Bo zdaje się ze nie był i dziowi mnie trochę że nie widząc kreacji Sławomira Woźniaka i Maksa Wojtiula feruje tak zdecydowane osądy!!!



***
A czy ktoś widział kreację Kozłowa i może napisać od siebie co o nim sądzi? Bo recenzje recenzjami ale ja jakoś bardziej forumowiczom wierzę

[Kasia G]

Widziałam recenzowany spektakl. Kozłow to tancerz obdarzony wspaniałymi warunkami, aparycją - cud-mód Tylko że: nie grał Spartakusa tylko jakiegos księcia, nogi miał miejscami miękkie i nieco sie chwiał, piruety raczej nieszczególe, podobnie jak skoki (przycięzkawe, bez ballon). Dobry technicznie, dobrze tez opanował choreografię, swietny - podkresla - swietny partner: wszystkie duety z Krysztoforską i Fiedler były na medal. Ale jako SPARTAKUS nie przekonywał zupełnie - za miekki gest, brak wewnetrznej siły.
Przyznam za to chetnie ze całkiem dobrze wypadł Siergiej Basałajew jako Krassus - to był jego drugi wystep w tej roli i naprawde mógł się podobac, zwłaszcza od strony wyrazowej, bo z jetes czy partnerowaniem nigdy u niego już dobrze nie będzie. Ale postać stworzył... hmmm..... barwną

[Nefretete]

ale dlaczego M. Wojtiul nie tańczy Krassusa?

[Kasia G]

[Nefretete]

[Kasia G]

Ależ jest! Chodzi tylko o to, żeby nie odstawać za bardzo od reszty. Kiedy Spartakusa robi S. Woźniak a Frygię I. Milewska to Maksim jest cud-Krassusem.
***

O to chodziło w mojej przydługiej wypowiedzi Maks-cud Krass - oto hasło dnia

a o to, na potwierdzenie obsada na 27 stycznia:

Sławomir Woźniak (Spartakus), Izabela Milewska (Frygia), Maksim Wojtiul (Krassus), Karolina Jupowicz (Egina)(debiut), Wojciech Ślęzak (Harmodius), Walerij Mazepczyk (Batiatus), Andrzej Marek Stasiewicz (Niewolnik grecki)

[Kasia W]

Ach, ten niewolnik grecki...
(oczywiście w wykonaniu Andrzeja Marka Stasiewicza)
Jest niesamowity!

[Justyna Ch-ipcio]

A jest, jest niesamowity! AMS nie zawodzi, stwierdzenie czego jest już banałem ale nawet zaskakuje!

No i czekamy na Karolinkę Jupowicz!!

[amira]

Hura! Będę w piątek na Spartakusie (to prezent mikołajkowy od mojej mamy). Czy ktoś z forumowiczów/ek też się wybiera do TW w ten piątek?

[Kasia G]

uuuuups, ja wyjątkowo nie . Ale moze ktos sie objawi?

[Gość]

Może ja się objawię. Wypadałoby dla porównania obejrzeć II obsadę (szczególnie Kozłowa), a chyba później nie będzie to możliwe. O ile będę jeszcze jutro w stanie doczołgać się do teatru.

[Kasia G]

Dzis kolejny Spartakus z Kozłowem - prosimy o relacje tych, co obejrzą.

[Gość]

Mnie osobiscie Kozłow się zbytnio nie podobał (stwierdziłam, że tańczy jak mis puchatek - ale nie wiem skąd takie skojarzenie). Natomiast pozytywnie zaskoczyła mnie D. Krysztoforska. Ale ogólnie rzecz biorąc, wolałam I obsadę.
W II akcie w łaźni powstała niemalże angielska mgła . Wyglądało to dość oryginalnie.

Więcej szczegółów może jutro, bo boję się, że dzisiaj głowa opadnie mi na klawiaturę