www.balet.pl

[Change]

Czym sie rozni Demi-klasyka od Neo-kalsyki??

[Kasia G]

zgodnie z nazwami:
demi-klasyka (pół-klasyka) to jakby rodzaj tańca klasycznego i klasycznych widowisk baletowych, gdzie spora część tańca nie jest tylko typowo klasyczna (styl noble-wysoki), ale jest dużo tańców charakterystycznych, groteskowych, pantomimy baletowej etc. Są partie demi-klasyczne (postaci drugiego planu posługujące sie klasyczną techiką tańca ale wyrazistrzą grą aktorską, elementami nie-klasycznymi (rózne podskoki etc. - zwykle sa to postaci nacechowane albo komicznie, albo negatywnie, ale nie całkiem charakterystyczne, np. Hilarion w Giselle). Demi-klasycznym baletem jest np. Córka źle strzeżona.

neo-klasyka (nowa-klasyka) to XX wieczna odmiana tańca klasycznego, bazująca na klasycznej technice, pozycjach etc. ale dająca więcej swobody wyrazowej np. przez wprowadzenie bardziej dowolnych port de bras, przejśc, poączen kroków. Przykłądy można mnożyć, wiely choreografów współczesnych których okreslamy jako klasyków, tak naprawde oczywiście mieszając techniki i style sa neo-klasykami.

[Paula]

Dziękujemy Kasiu zawsze możemy na Tobie polegać. Szczerze mówiąc sama szukałam czegoś na ten temat i nie znalazłam i po cichu liczyłam na Twoją pomoc. Jeszcze raz dzięki

[sfra]

Czy "Roemo i Julia" to balet neoklasyczny?

[Kasia G]

hmmm... oto jest pytanie. Myslę, ze po pierwsze trzeba tu koniecznie uściślić w czyjej choreografii, bo jak wiadomo, w przeciwieństwie do takich klasycznych XIX-wiecznych dzieł jak Jezioro łabędzie czy Śpiąca królewna, Romeo i Julia nie ma jednej kanonicznej wersji choreograficznej, czy choćby kanonicznych fragmentów [bo Śpiąca i Jezioro tez bywają róznie opracowywane, ale pewne układy i sekwencje, o ile ktos chce się trzymać kanonu - mają niezmienne]. Więc Romea i Julię rozpatrywac będziemy raczej jako konkretne wystawienie: Grigorowicza, Bejarta, Cranco, Neumeiera czy Wesołowskiego. I oceniając użytą technikę będziemy mogli odpowiedziec sobie na to pytanie: np. Romeo i Julia Bejarta i Angelina Preljocaja będa baletami WSPÓŁCZESNYMI a przy Grigogowiczu zaryzykowałabym etykietkę KLASYCZNEGO baletu z elementami demi-klasyki. Podobnie byłoby z wystawianą w Warszawie i Gdańsku wesją Wesołowskiego, ale z tym zastrzezeniem że przy twórcach współczesnych takie "szufladkowanie" bywa złudne, bo bardzo rzadko używają oni tylko jednej czystej techniki czy stylu.

[sfra]

Ja widzialem ostatnio (na żywo!) "Romea" wg Nurejewa w Operze Paryskiej i rzekłbym ,ze to neoklasyka (ach te akrobacje!) ...

[Paula]

Tez widzialam ale nie na zywo tylko na mezzo. Amoze to nie bylo to :) Ale tez bylo duzo akrobacji i jestem pewna ze to byla neoklasyka. A Tobie Sfra zazdroszcze...bardzo...na zywo...mhhh...ja moge se pomarzyc :) To nic nie kosztuje :P

[sfra]

Mnie ta przyjemnośc niezmierna kosztowała niewiele, zaledwie 4 h stania w kolejce...

Przezyłem jedno wielkie katharsis!!!

[Assa]

"Dziadek do orzechów"....to klasyka... a "Dziadek do orzechów" Bejarta (hm... ...tak to się iba pisze jego nazwisko...?!) ...to neoklasyka...???

[Joanna Bednarczyk]

Powiedziałabym ,ze "Dziadek do orzechów" Bejarta to ''Dziadek do orzechów ''Bejarta, czyli autorska wersja tego choreografa dla którego taniec klasyczny to tylko pewna baza czy tez jak sam to określa rodzaj odpowiedzialnosci, ale na tej bazie "nałożonych" jest wiele charakterystycznych elementów okreslających styl, kod choreograficzny Bejarta, który jest bardzo eklektyczny, a wiec polaczenie neoklasyki, tanica wspołczesnego, nawiązanie do tradycji ekspresjonizmu w tańcu i teatru tańca (tzw: neoekspresjonizm) czy nawjązując do idei Wagnera (który był i jest wielką inspiracją dla Bejarta) tzw "teatr totalny" Tą wersję ''Dziadka do orzechów" można również zaliczyc do tych przedstawień Bejarta okreslanych mianem''neobarokowych'' (wielowarstwowych, pełnych skojarzeń i cytatów, takie "muzeum'' wyobrazni, tradycji i kultury). Do tego dochodzi charakterystyczy dla jego twórczosci autobiografizm i autotematyzm (baletowy)