Związek z tańcem: baletoman
Posty: 1605 Skąd: Varsovie
Wysłany: Pon Paź 24, 2005 4:32 pm Kostrzemska i Hendrykowska - jubileusze w PTT
26 października na Scenie Rozmaitości Krystyna Kostrzemska świętować będzie 55-lecie pracy artystycznej, a Mariola Hendrykowska - 35-lecie. Pani Krystyna wystąpi w przedstawieniu Pauliny Wycichowskiej "Dancing Hz", a Mariola - w spektaklu Andrzeja Adamczaka "szparagijem"
Dwie artystki Polskiego Teatru Tańca obchodzą dziś zawodowe jubileusze. Mariola Hendrykowska związana jest ze sceną od 35 lat, Krystyna Kostrzemska-Suska - od 55. Obie zobaczymy dziś wieczorem na Scenie Rozmaitości. Obie zapytaliśmy o to, co w ich pracy sprawiało największy ból, a co przynosiło największą radość i satysfakcję.
Mariola Hendrykowska
Życie bez tiulu
Z bólem bywało różnie. Ale nigdy nie pomyślałam o tym, że mam dość, że to był błąd. Ból najczęściej wiązał się z tym, że spektakli nigdy się nie odwołuje. Tak mnie wychowano w szkole i do dziś jestem o tym głęboko przekonana. Tańczyłam więc i wtedy, kiedy skręciłam nogę, i wtedy, kiedy dowiedziałam się o śmierci mojego ojca. Jak się to robi? Trudno wytłumaczyć. Na boląca nogę zakłada się blokadę. A na bolące serce... nie ma blokad... Ale kiedy się kocha ten zawód, znajduje się siłę nie wiadomo skąd. To jest powołanie. Jeśli się przejdzie 9 lat szkoły baletowej, już się to wie. Tyle że z mojego rocznika do matury dotrwało ledwie siedem osób, a zaczynała nas czterdziestka.
Kiedy się jest małą dziewczynką, marzy się o tiulowej paczce, a ten zawód wymaga przede wszystkim tytanicznej pracy. Ja też o tym marzyłam i największym przełomem było dla mnie przestawienie się z klasyki na współczesność w zespole Conrada Drzewieckiego. Musiałam się wszystkiego "oduczyć", bo taniec współczesny wymaga zupełnie innego sposobu poruszania się i zupełnie innego myślenia. Dziś wieczorem zagram nieszczęśliwą kobietę. To trudna rola. Ale współczesny tancerz nie udaje, że życie ma kolor różowy i jest tiulowe. Granie takiej postaci zostawia w tancerzu ślad. Na zawsze.
Największą radość sprawiają te sytuacje, kiedy spotyka się kogoś, kto mówi: "Widziałem panią przed laty i do dziś pamiętam. Bardzo mi się podobało."
Krystyna Kostrzemska-Suska
Ja się sobie podobam
Taniec stał się moim spełnieniem. Przez całe życie robiłam to, co sprawiało mi ogromną przyjemność. Bólu nie pamiętam. Dziś mam 76 lat i jeszcze występuję na scenie. To bardzo ciężki zawód, ale daje człowiekowi ogromną sprawność: i cielesną, i duchową. Dziś nie staję już przy drążku, ale staram się utrzymać kondycję i codziennie wykonuję ćwiczenia tybetańskich mnichów. Przez cały czas mam kontakt z młodymi ludźmi, bo taki jest nasz zespół, i dzięki temu sama czuję się młoda. Mimo wieku akceptuję siebie, podobam się sobie. Kiedy człowiek jest w zgodzie ze sobą, to jakoś lepiej mu się na świecie żyje.
Kiedy Paulina Wycichowska i Marcin Liber zaproponowali mi udział w swoim spektaklu, byłam tak szczęśliwa i wzruszona, że aż nie umiem o tym opowiedzieć. Bałam się, że to może być za trudne, że nie podołam, ale oni mnie przekonali, że sobie poradzę, bo to postać, która ma wiele wspólnego ze mną.
Wieczór Jubileuszowy
Scena Rozmaitości, środa, godz. 19
"...szparagijem" (chor. Andrzej Adamczak) - z udziałem Marioli Hendrykowskiej
"Dancing Hz" (chor. Paulina Wycichowska, reż. Marcin Liber) - z udziałem Krystyny Kostrzemskiej
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
